Bu kaçıncı gazetem ,sayısını unuttum gitti.
Her halde kabahatin büyüğü bende sanırım.
Eğilmeyi,kırılmayı,dönekliği,kendimi satmayı beceremedim.
Hayatımda hiç bir dostumu satmadım.
Hiç bir siyasiye gidip kendime ait bir şey istemedim.
Profesyonel mesleğim olduğu halde para kazanmasını yapamadım.
Huysuzum,yaşlıyım,çekilmezim.
Her ne hikmetse yazılarımı bir kaç bin kişi okur.
İyi bir yazar olduğumu hiç bir zaman iddia etmedim.
Belden aşağı hiç vurmadım,aile kavramına önem verdim.
Ama bir duruşum var herkes bilir,parti parti gezmedim.
Seçim zamanları orta malı olmadım.
Mesleğimi çok sevdiğim halde istikrarı yaklayamadım.
Birilerin kuyruğuna basma huyumu hiç bırakmadım.
Karşımdakinin mevkisine bakıp ne geri adım attım nede korktum.
Nankörlük gördüğüm her adamı silip attım.
Aptallara tahammülüm kalmadı artık.
Beni kimsenin yönetmesine ,yönlendirmesine izin vermedim,vermem.
Kimse beni parasıyla satın alamadı alamaz.
Söz kocaelinde ayrılma saati geldi,
Sahibi kardeşim Cenk Bozalanla bir husumetim yok.
Gitmemi hiç istemedi, ama onuda düşünmek zorundayım.
Gazetecilik masraflı bir işdir, ben ona ağır geliyorum.
Başka bir yerde tekrar buluşmak üzere...
Merak etmeyin hiç bir işi yarım bırakmadım.
Şimdilik....
Hoşça kalın
Dostça kalın
