insanız biz, sıfatımız sadece insan yaradanın sadece fiziksel farklılıklar içinde yarattığı insan türüyüz.diğer cins gibi biz de 9 ay anne karnında yaşarız,doğarız,anne sütüyle besleniriz, büyürüz,üreriz ve yaşarız.hayati şartlarımız erkeklerle aynıdır.acıkırız,susarız,üşürüz vs.duygusal ihtiyaçlarımızda aynıdır. Severiz,sevilmek isteriz,cinsel duygularımız vardır, sinirleniriz, acırız, üzülürüz,seviniriz,heyecanlanırız vs. hatta erkeklerden ayrı annelik dürtümüz vardır kiii bu bize yaradanın bahşettiği bir ayrıcalıktır.
Gelgelelim çağlardan beri bir erkek sahiplenilmesiyle büyütülmüşüzdür.ilki babadır bunun adı,sonrası koca,hatta oğul..neden demişimdir hep.neden bir kadın neden bir erkeğin aklına, fikrine ihtiyaç duyar. Bu asla bir erkeğin fikrini ,aklını küçümsemek değil hem de hiç değil.çünkü onlarında bizden bir farkı yok aslına bakarsanız bu tamamen erkeğe verilmiş bir yük.erkek doğumundan itibaren bu sorumlulukla büyür çünkü evlenip eşine bakabilmelidir bir erkek, kadınına sahip çıkabilmelidir, kimseye muhtaç etmemelidir, bu bilinçle dolar ve ister istemez bakıp, korumaya aldığı kadınına hükmetme hakkına sahip olur.
Tek başına mücadele eder erkek oysaki her anlamda eşit dağılım yaşansa.ne kadının erkeğe ne de erkeğin kadına hükmetme durumu yaşanır. bu zihniyette yetiştirilen erkek ve kadınlarımız terazide hiç bir zaman dengede olamıyorlar maalesef.iki tarafın da böylelikle birbirinden izin alma kavramı doğuyor özellikle.gerçi bu daha ziyade kadınımızda ağır basar.kadın gideceği yerin güvenliğini, yerini, zamanını kendi bilmez,eşten izin alır.giyeceği kıyafeti kendi arzu ve isteklerine göre değil,eşinin arzu ve isteklerine göre dizayn eder. kendi bilemez çünkü.ona bu hak tanınmamıştır.o artık evli barklı kocasının hoşuna gitmekle mükelleftir.ekonomisi eşe bağlı olduğundan,harcamalarını bir eşime danışıyım durumundadır.tabi bu eşe dosta aynen *sağolsun kocam beni kimseye muhtaç etmiyor* kavramında yansır.bilmez ki kocası onu tamamen kendine muhtaç etmiştir.tabi aynı zamanda erkek tek eşinin ihtiyaçlarından sorumludur.kendine 2 gömlek alamaz o ay,çünkü karısının istediği ayakkabıyı almalıdır kii..çevreye mahcup olmasın.bu örnekler uzayıp gider.sıradan ,alışılagelmiş ailelerde evlilikler bu böyle adet yerini bulsun şeklinde yürür gider.mutlu mutsuz sorgulanmadan.ama ruhları,beyinleri psikopat olan erkekler bu durumların tamamını fırsat bilerek.kadına hükmettikçe hükmeder.sahibi sanır.en ufak bir olumsuzlukta şiddet devreye girer.çok gezdin,çok süslendin,çok harcadın,yemeğin tuzu az,anama surat astın vs. vs. gibi saçma sapan bahaneler üreterek şiddete döner.bu şiddet illa yumruk yumruğa gerçekleşmez.aşağılar,iter kakar,ekonomik baskı uygular,önemsemez,yokmuş gibi yapar..tüm bunlar biz insanları sıfatlandırdığımız içindir.ayırdığımız içindir.kardeşim erkek neyse kadın odur.sağlığı elverdiği sürece her işi her iki tarafta yapmalıdır.şimdi duyar gibi oluyorum gitsin de 50 kg.lık paleti taşısın kadın...tamam evet belki hepimiz taşıyamayız.ee peki sende git 150 kg.lık palet taşı..çünkü onu yapabilen erkek de var.yani her işin kriterleri ayrıdır.kişiye göre değişir zaten bu.sorunumuz işte bu.insanı cinsiyette ayırmak.lütfen biz kadınlar kendimizi önce birey olarak görelim.sonrada erkeklerin bizi birey olarak görmelerini sağlayacak şartları oluşturalım.ne erkeksiz bir dünya güzel olurdu,ne kadınsız bir dünya güzel olur.unutmayalım biz kadın değiliz insanız.şiddet kadına,erkeğe,çocuğa,hayvana,cisme
UYGULANMAMALI...şiddetsiz bir dünya için..sevgiyle..
